علت مخالفت با عزاداری بر اباعبدالله الحسین علیه السلام

یزیدیان تاریخ به خاطر اینکه می دانستند که یاد حسین موجب بیداری ملتها و مقابله با حکومتهای فاسد آنان است درطول تاریخ سعی در نابود کردن نام ویاد آنحضرت داشته اند از خود یزید که حسین علیه السلام را به شهادت رساند گرفته تا حاکمان اموی وعباسی که سعی در تخریب مزار امام حسین داشتند و از زیارت قبر ایشان جلوگیری می کردند مثل متوکل خونخوار عباسی تا افرادی مثل رضا خان پهلوی که بعد از به قدرت رسیدن به دستور اربابان خود از عزاداری جلوگیری می کرد و جریان وهابیت حاکم بر بخشی از جامعه مسلمین به نام مبارزه با شرک مزار ائمه بقیع را تخریب کرده و دستپروده هایشان که با کمک امریکا بارگاه عسکریین را ویران می کنند و زیارت قبور ائمه و ساختن بنا بر آن را شرک معرفی می کنند همه سعی در از بین بردن یاد افراد صالح گذشته و خصوصا امام حسین و خاموش کردن آتش محبت دوستداران حسین دارند اما غافل از اینکه این حرارتی است که خدا در دلهای مومنان قرار داده و هرگز خاموش نمی شود

 عزاداری برای امام حسین علیه السلام علاوه براینکه محبت ایشان را در دلها زیاد می کند کینه و عداوت یزیدیان راهم افزایش می دهد که حکومتها و فرهنگهای یزیدی هم از همین می ترسند که با عزاداری به بهانه های مختلف مخالفت می کنند

در اسلام هم محبت به دوستان خدا سفارش شده و هم برائت از دشمنان خدا و لعن بر آزار دهندگان رسول خدا و کسانی که سعی در خاموشی نورحقیقت دارند و چه کسی بیشتر از یزید و یزیدیان زمان می تواند  مورد لعنت و بیزاری قرار بگیرد

در طول تاریخ همیشه خاطره قیام امام حسین الهام بخش جهاد در راه خدا ودین او و ستیز با ظلم و ظالم بوده است و واعظان و مبلغان شیعی وظیفه خود می دانسته اند که با بر انگیختن احساسات پاک دوستداران اهل بیت آنان را متوجه سیره و اهداف معصومین کنند .

مراسم عزاداری در حقیقت فرصتی است تا شیعیان محبت اباعبدالله را در درون خود شعله ور کرده و با یاد آوری مصایب آنحضرت کینه قاتلان و دشمنان ایشان را در وجود خود تازه نگه دارند تا در صحنه اجتماع در دفاع از حق و مبارزه با طاغوت  با تمام وجود آماده جان فشانی باشند .

در مکتب اهلبیت، محبت خدا و پیامبر  در کنار برائت و بیزاری از  دشمنان خدا و پیامبر معنی می یابدکه دستوری قرانی است  و محبت ذوی القربی هم با کینه قاتلان و دشمنان آنها کامل می شود.

اگر چه کسانی که دستشان به خون حسین ابن علی آلوده شد اکنون به درک واصل شده اند. اما هنوز کسانی که به کار ایشان راضی هستند وجود دارند و شیعیان تا زمانی که  تفکر یزیدی در جامعه حضور داشته باشد یاد قیام حسینی را زنده نگه خواهند داشت و این تقابل حق و باطل را برای الگو دهی به انسانهای حق جو و حق پرست حفظ خواهند کرد .

اقامه عزا بر حسین و فرزندان ویاران مظلومش وسیله ایست برای زنده نگه داشتن هدف حسین ابن علی که همان حفظ اساس اسلام بود چرا  که اگر حاکمیت جامعه اسلامی به دست کسی باشد که با احکام دین سر جنگ دارد چندی نمی گذرد که حتی  نامی از دین هم  نمی ماند پس حسین برای  زنده شدن و حفظ دین جدش باید قیام کرده و با کمک کسانی که به او وعده یاری داده اند به جریان غصب خلافت پیامبر پایان دهد ولی افسوس که فرزندان مردمی که پدرش را بعد از پیامبر یاری نکردند اینبار نه تنها او را یاری نکردند بلکه با شمشیر به استقبال او رفتند .

چرا چنین شد ؟

این لکه ننگی است که هرگز از دامان تاریخ پاک نخواهد شد .

راستی آیا اینجا اجماع مسلمانان بر ضد حسین حجت شرعی نبود ؟

سلام بر حسین، شهید مبارزه با طاغوت و لعنت خدا بر قاتلان و ظالمان بر او و خاندانش

یکی از افتخارات شیعیان اینست که تا توانسته اند درمقابل حاکمان جور سر تسلیم فرود نیاورده اند و هر گاه احساس کرده اند که برای حفظ دین و گسترش اسلام باید بر علیه سلاطین ستمکار قیام کرد از بذل جان و مال دریغ  نکرده اند واین سیره را از امام خود حضرت اباعبدالله الحسین آموخته اند

حسین بن علی وقتی احساس کرد که برای احیای اسلام لازم است با حاکمی که با نام خلیفه رسول خدا بر مسند حکومت تکیه زده اما با اساس اسلام دشمنی دارد واز کشتن فرزند پیامبر هم ابایی ندارد نبرد کند به سوی شهادت قدم برداشت وجان خود و فرزندان واصحاب خود را در راه احیای دین فدا کرد و خانواده خود را در این مسیر همراه خود برد تا پیام آور خون او باشند

پس از او فرزندانش(امام سجادو امام باقر وامام صادق و....علیهم السلام ) با زنده نگه داشتن یاد عاشورا ادامه دهنده راه او بودند و با گریه خود بر مظلومیت حسین هدف اورا برای مردم تبیین می کردندو به شیعیان خود هم دستور می دادندکه برای مصایب اباعبدالله شعر بگویند ومجالس گریه برپا کنند .

اما بدعت بودن این عزاداریها ادعایی باطل است که از روی جهل و عناد با طریق اهل بیت عنوان می شود و هیچ دلیل علمی هم ندارد و تنها چیزی که دستاویز مدعیان ومخالفان هست رفتار غلط برخی است که همیشه مورد اعتراض  علمای شیعه  واقع شده است .

ثوابی که روایات برای گریه بر مصایب اباعبدالله بیان کرده اند بخاطر تاثیریست که این گریه بر فرد وجامعه دارد نه اینکه هر گریه ای ثواب زیاد داشته باشد چرا که عمر سعد و کوفیان اولین کسانی بودند که  بر حسین گریه کردند اما این گریه ها هیچ نفعی برایشان نداشت چون  هیچ تاثیر عملی بر رفتار شان نداشت.

ادامه دارد ...