سوال: دراین فکرم که چه کسی نامحرم مذاکرات ایران با اروپا و آمریکا در بحث هسته ای است؟

جواب م ا: حسین شریعتمداری

صادق مصلحی: خندیدم مثل خیلی ها ولی مطمئنم خانواده شهدای هسته ای نمی خندند به این جوک. و کسانی که حرف مذاکره کننده ارشد آمریکایی رو جدی گرفته باشند.

م ا: این جوک نیست. اعتقادم اینه که خطری که حسین شریعتمداری ها برای این ملت و مملکت داره عمرا امثال نتانیاهو نمی تونند داشته باشند. ضمنا نمی شه خواست یک ملت را فدای انتظارات یک اقلیت کرد.

صادق مصلحی: سلام خوب است که به این سوالات پاسخ داده شود.

1- حالا که حسین شریعتمداری نامحرم است چه کسی محرم مذاکرات است؟

2- با توجه به اینکه اقلیت ممکن است دچار خود اکثریت بینی شوند ملاک تشخیص اکثریت چیست؟

3- آیا ملاک درست بودن یک کارموافقت با نظر اکثریت است؟

م ا: جواب:1- همه به جز حسین شریعتمداری معلوم الحال 2- ملاک تشخیص اکثریت، انتخابات است که هنوز چند ماهی بیشتر از آن نگذشته است. نتایج نطرسنجی هم می گویند بالای 85 درصد مردم با شروع رابطه با آمریکا موافقند. 3- حتی اگر اشتباه باشد نظر اکثریت باید اجرا شود چون بر خلاف شما ما معتقدیم مردم لیاقت تصمیم گیری دارند. ضمن اینکه در 8 سال گذشته ثابت شد آنانی که شما معتقدید لیاقت تصمیم گیری دارند ما را به کجا می برند..

صادق مصلحی:1- یعنی دولت تدبیر و امید اینقدر بی عرضه است که آبروی خود را به خاطر یک نفر می برد تا مبادا او بفهمد که در مذاکرات چه گفته شده؟حسین شریعتمداری چه می تواند بکند که نباید از محتوای مذاکرات با خبر باشد؟ مسلما او می تواند خیلی بهتر از مردم عادی به جزییات مذاکرات دست پیدا کند. پس توضیح بده که علت اینکه او نامحرم است چیست؟ آیا او یک گروه فشار در اختیار دارد که می تواند نظرات خود را اعمال کند یا اینکه با انتشار نظراتش در کیهان مقاصدش را پی گیری می کند؟

2- اگر ملاک تشیخص اکثریت انتخابات است پس در خرداد 88 چه اتفاقی افتاد که اقلیتی می خواستند نظرشان را بر اکثریت تحمیل کنند؟ اگر بگویی آنجا تقلب شد پس هیچ انتخاباتی ملاک نیست چرا که دولت در هر انتخاباتی می تواند اعمال نفوذ کندو اقلیت را اکثریت کند. اگر بگویی اکثریت خاموشند و اعتراض نمی کنند که این هم ادعای بی دلیل است و می توان ادعا کرد همه دولتهای حاکم بر ملتها نظریات اقلیت غیر خاموش را بر اکثریت خاموش تحمیل می کنند. فرقی نمی کند دولت هاشمی باشد یا خاتمی یا احمدی نژاد یا روحانی.

3- نظر سنجیها در ایران با دقیقه نود انتخابات جور در نمی آید. مراکز مختلف نظرخواهی از مردم پیش از انتخاب روحانی به نفع دیگران بود ولی نتیجه غیر از آن بود.

4- به نظر من فضایی که هر کسی در آن زندگی می کند بر فکر او تاثیر می گذارد. اگر کسی در تهران کار و زندگی کند جامعه ایران را متفاوت با کسی می بیند که در کرمان یا سیستان و کردستان زندگی می کند و کسی که در فیسبوک زندگی می کند با کسی که در رجانیوز و جهان نیوزمی گردد بسیار متفاوت است. کسی که سیمای ایران را تماشا می کند با کسی که بی بی سی می بیند یک جور فکر نمی کنند. بد نیست از لاک خود ساخته ذهنی خود خارج شوی و احتمال بدهی که ممکن است در فکر و پیشفرضها خطایی پنهان باشد.

5- ایران چند هشت سال به خودش دیده که روسای هرکدام کارهایی کرده اند و اشتباهاتی. ارزیابی و نقد این کارها و اشتباهات نیازمند ملاک است و هر کس با ملاک خود این کارها را ارزیابی و نقد می کند. به نظرم قبل از ارزیابی کارهای روسای هشت سال های ایران اول باید ملاکهایمان را نقد کنیم. چشمها را باید شست جور دیگر باید دید.