وقت نماز شد آفتاب که غروب کرد بچه های اهل تسنن وضو گرفته و مشغول نماز شدند و من به آسمان نگاه می کردم که رسیدن وقت را متوجه بشم وقتی که به نماز ایستادم و شروع به گفتن اذان کردم هیچ بچه شیعه ای پشت سرم نبود ترسیدم که نکنه کسی نیاد و آبروریزی بشه اما با شنیدن  چند جمله اول اذان که به خاطر معماری خاص هنرستان صدا در فضا می پیچید و بلند تر از معمول شنیده می شد یکی یکی بچه ها آمدند و ایستادند با تمام شدن اذان یکی از بچه ها با صدای بلند گفت قد قامت الصلوه صف تشکیل شد و من نماز را شروع کردم همه جا ساکت بود به نظر می رسید که همه به هم احترام می ذارن و وقت نماز اهل سنت هیچ شیعه ای سر و صدا نمی کرد و وقت نماز شیعه هیچ اهل سنتی سر و صدا نمی کرد بعد از نماز عشاء پرسیدم که وقت نماز عشای دوستاتون کی هست گفتن ساعت هفت نیم یک ساعت مونده بود نمی دونستم چی بگم چند لحظه فکر کردم همه نگاه می کردند سکوت بر همه جا حاکم بود حس می کردم همه مشتاقن ببینن من چی می گم چند جمله درمورد اخلاق پیامبر صحبت کردم و گفتم بعدا با هم صحبت می کنیم

بعد از شام رفتم یکی از خوابگاههایی که مخصوص بچه شیعه ها بود می گفتن که قبلا هم که آقایی میومد تو این اتاق جمع می شدیم و برامون صحبت می کرد اتاق به هم ریخته بود ولی زود جمع و جورش کردن و یکی یکی اومدن.شروع کردم به پرسیدن اسم بچه ها فامیلی های عجیبی داشتند که بهانه خوبی بود برای صحبت کردن بیشتر همه از دهستان ایسه بودن که در بیست کیلومتری بندر عباس بود هرچه می گذشت بر تعدادشون اضافه می شد نزدیک به دوساعت  با صحبت کردیم .

از بندر عباس رفتیم به شهرستان بندرخمیر

اهل سنت در منتطقه بندر خمیر مساجد بسیاری دارند که هر کدام با یک مناره سفید رنگ و
بلند مشخص هست در شهر بندر خمیر ده مناره به چشم رسید به کنار یکی از این مناره ها
رفتم اماطول و عرض مسجد کمتر از ارتفاع مناره بود. مسجدی که این مناره رو در بر
گرفته بود نیمه کاره به نظر می رسید معلوم نبود که در این مسجد نماز خونده میشه یا
خیر.در مسجد بسته بود و دیوارهای مسجد با بلوکهای سیمانی درست شده بود بر خلاف
مناره که با رنگ سفید و با شکوه بود ظاهر ساختمان مسجد تیره و ناقص به نظر می رسید

از بندر خمیر به سمت دهستان کشار رفتیم

در مسیر رفتن به روستای کشار هم تعداد زیادی مناره دیدیم که نشانگر وجود مساجد اهل
سنت بود مناره ها تقریبا یک شکل و مدل مناره های مسجد الحرام بود  و هر مسجد یک مناره داشت

نزدیک غروب رسیدیم به یک هنرستان شبانه روزی نزدیک به هشتاد دانش آموز دارد که نیمی شیعه و نیمی از اهل تسنن هستند

تعدادی در حیات مشغول فوتبال بودند بعد از گذاشتن وسایل رفتم کنار بچه هایی که فوتبال
بازی می کردند همه به استقبالم آمدند دوازده نفر بودند سه تیم چهار نفری وقتی بازی
شروع شد چهار نفر کنارم نشسته بودند گفتند همه ما شیعه هستیم تعجب کردم گفتم شنیده بودم که بیشتر دانش آموزان این مدرسه سنی هستند

گفتند ما که فوتبال بازی می کنیم همه شیعه هستیم اما تعداد اهل سنت در این مدرسه مساوی
شیعه هست

سوال کردم پس اهل سنت کجا هستن؟اونا با شما بازی نمی کنن یا اصلا اهل فوتبال نیستن؟

گفتن اهل فوتبال نیستن

بعد از نماز مغرب و عشاء سوار قطار شدیم و به سمت بندر عباس حرکت کردیم . مسیر هیجده ساعته قم تا بندرعباس را  در دو کوپه سپری کردم اول به یک کوپه رفتم که دو جوان و یک فرد میانسال همسفرم بودند بعد از تماشای فیلم نزدیک به دو ساعت با هم صحبت می کردیم کاملا صمیمانه با هم دوست شدیم وبدون خجالت هر سوالی به ذهنشان رسید پرسیدند و من هم خیلی صریح جواب دادم تا ساعت یک بعد از نیمه شب بیدار بودیم بعد رفتم یه کوپه دیگه یکی از دوستان روحانی و یه نفر دیگه که خیلی زود فهمیدم از اهل تسنن است .آشنایی ما با گفتگو در مورد این شروع شد که از مقصدهمدیگر سوال کردیم و من گفتم می خوام برم یه منطقه سنی نشین

همسفر من پرسید چرا ؟بعد بدون اینکه منتظر جواب من بمونه ادامه داد من خودم یک اهل تسنن هستم چرا می خوای بری منطقه سنی نشین ؟

گفتم:چون من هنوز با اهل تسنن مستقیما روبرو نشدم دوست داشتم برم یه جایی که اهل تسنن هستن تا از نزدیک با جامعه  اهل تسنن آشنا بشم

همسفر من گفت من اهل تسنن هستم و همسرم شیعه پدرم اهل تسنن بود ومادرم شیعه اصلا در منطقه ما همه باهم بدون هیچ مساله ای زندگی می کنیم ازدواج می کنیم انگار که هیچ اختلافی وجودندارد همه مسلمانیم .ادامه داد در منطقه ما مسجد هست برای همه حسینیه هست برای همه

سوال کردم شما هم به حسینیه می روید و عزاداری می کنید پاسخ داد بله ما همه در کنار هم هستیم و برای امام حسین عزاداری می کنیم

همسفرم گفت در منطقه ما اکثرا به این صورت هست اما جاهای دیگه مثل کردستان اهل سنت تندی داره که
حتی من هم از اونا میترسم

در طول تاریخ همیشه خاطره قیام امام حسین الهام بخش جهاد در راه خدا ودین او و ستیز با ظلم و ظالم بوده است و واعظان و مبلغان شیعی وظیفه خود می دانسته اند که با بر انگیختن احساسات پاک دوستداران اهل بیت آنان را متوجه سیره و اهداف معصومین کنند .

مراسم عزاداری در حقیقت فرصتی است تا شیعیان محبت اباعبدالله را در درون خود شعله ور کرده و با یاد آوری مصایب آنحضرت کینه قاتلان و دشمنان ایشان را در وجود خود تازه نگه دارند تا در صحنه اجتماع در دفاع از حق و مبارزه با طاغوت با تمام وجود آماده جان فشانی باشند .

در مکتب اهلبیت، محبت خدا و پیامبر در کنار برائت و بیزاری از دشمنان خدا و پیامبر معنی می یابدکه دستوری قرانی است و محبت ذوی القربی هم با کینه قاتلان و دشمنان آنها کامل می شود.

اگر چه کسانی که دستشان به خون حسین ابن علی آلوده شد اکنون به درک واصل شده اند. اما هنوز کسانی که به کار ایشان راضی هستند وجود دارند و شیعیان تا زمانی که تفکر یزیدی در جامعه حضور داشته باشد یاد قیام حسینی را زنده نگه خواهند داشت و این تقابل حق و باطل را برای الگو دهی به انسانهای حق جو و حق پرست حفظ خواهند کرد .

اقامه عزا بر حسین و فرزندان ویاران مظلومش وسیله ایست برای زنده نگه داشتن هدف حسین ابن علی که همان حفظ اساس اسلام بود چرا که اگر حاکمیت جامعه اسلامی به دست کسی باشد که با احکام دین سر جنگ دارد چندی نمی گذرد که حتی نامی از دین هم نمی ماند پس حسین برای زنده شدن و حفظ دین جدش باید قیام کرده و با کمک کسانی که به او وعده یاری داده اند به جریان غصب خلافت پیامبر پایان دهد ولی افسوس که فرزندان مردمی که پدرش را بعد از پیامبر یاری نکردند اینبار نه تنها او را یاری نکردند بلکه با شمشیر به استقبال او رفتند .

چرا چنین شد ؟

این لکه ننگی است که هرگز از دامان تاریخ پاک نخواهد شد .

الحمد لله الذی جعل کمال دینه وتمام نعمته
بولایة أمیر المؤمنین علی بن أبی طالب علیه السلام

----------